11 listopada każdego roku był dniem świętowania i dziękczynienia za wolną Ojczyznę. Tak też było w tym roku, choć może w trochę okrojonej wersji, gdyż jak wiadomo sytuacja związana z koronawirusem nas do tego obliguje. Restrykcje, z którymi mamy do czynienia, w żadnym stopniu nie ograniczają naszych serc. Powinny one właśnie w tym trudnym czasie płonąć, jak corocznie rozpalane w wigilię tego święta nad rzeką w Sobianowicach Ognie Niepodległości - jeszcze gorętszym niż zwykle żarem miłości do naszej Ojczyzny. Nie pozwólmy, aby ten ciężki epizod w naszej historii zdusił w nas radość z wolnej Polski. Potraktujmy tę sytuację jako narodowe rekolekcje, które uświadomią nam, jak bardzo kochamy wolność i niezależność i jak niewiele trzeba, żeby je stracić. Zobaczmy, jak bardzo często źle znosimy różnego rodzaju ograniczenia, mimo, że wiemy, iż są wprowadzane dla naszego dobra. Jak niewielkim trudem są one jednak w porównaniu z tym, czego doświadczali nasi Rodacy podczas różnych okresów zniewolenia. Walczyli, byli torturowani, mordowani, po to, żebyśmy my mogli żyć w wolnej Polsce. Pamiętajmy o nich. To ich bohaterska śmierć oraz wiele różnych innych poświęceń, wpisuje się w ciąg wydarzeń prowadzących do odzyskania Niepodległości. Miejmy w sercu słowa naszego wybitnego Rodaka Św. Jana Pawła II „ Polacy, Wolność jest Wam Zadana, a nie Dana na zawsze. O tym pamiętajcie i jej strzeżcie”.